Filosofie osteopathie
De filosofie van de osteopathie heeft dezelfde grondslagen als vele andere natuurgeneeskundige geneeswijzen. Zo gaat de osteopathie er om te beginnen van uit dat het (menselijke) organisme een functionele eenheid is (holistisch). Alles is met elkaar verbonden in het lichaam. Daarom kan bijvoorbeeld een knieklacht verdwijnen, terwijl de osteopaat niet op de knie gewerkt heeft maar elders in het lichaam. Het concept ‘tensegrity’  ( klik hier voor uitleg) laat heel goed zien hoe een structuurverandering ergens in het lichaam, zelfs op celniveau, invloed heeft op elke andere plek in het lichaam. Onder verklevingen wordt dit aspect nader toegelicht.
Een ander belangrijk principe is het zelfgenezende vermogen van een organisme. Dit vermogen daalt wanneer een weefsel verminderd mobiel en dus ook verminderd doorbloed is (denk ook aan de lymfe-afvoer). De algehele gezondheid verbetert daardoor bij een osteopatische behandeling.
Het derde principe van de osteopathie is het idee dat structuur en functie wederkerig afhankelijk van elkaar zijn. Het één bepaalt het ander, en andersom. Oftewel, door invloed uit te oefenen op een structuur zal een osteopaat ook indirect de functie beïnvloeden. Laat je een stuk klei een paar keer rollen, dan wordt het een rond bolletje. De functie van het stuk klei heb je daarmee veranderd, het kan nu goed rollen.

Er zijn een aantal beelden die helpen te begrijpen wat osteopathie is:
Zie het lichaam als een emmer die in de loop van het leven vol raakt met allerlei lichamelijke en/of psycho-emotionele trauma’s, stress. Je kunt klachten zien als een emmer die overloopt; het kraantje om ’m te legen functioneert niet goed meer. Een osteopaat laat de emmer leeglopen, zodat het lichaam opnieuw stress kan opvangen.

Zie het lichaam als een ui, die bestaat uit laagjes/rokken/schillen. Wanneer klachten al zeer lang aanwezig zijn en er vele (emotionele) trauma’s hebben plaatsgevonden, dan is één osteopatische behandeling niet genoeg: de ui moet gepeld worden. Na een behandeling kan de osteopaat de daarop volgende keer een geheel andere plek vinden waar de spanning zich manifesteert. Deze kan zich pas tonen na het weghalen van de eromheen liggende schil.

Voortdurend werken er krachten in op het lichaam die het lijf uit balans halen. Het wordt voortdurend getorpedeerd door virussen en andere ziekteverwekkers, stress, sociale interacties, (ongewenste) bewegingen. Na elke zwengel zal het willen terugkeren naar de ‘middenpositie’, het lijf schommelt als een balanspoppetje voortdurend heen en weer. Een osteopatische behandeling bekort de tijd waarin de middenpositie gevonden kan worden. Dit scheelt heel veel energie!

Wil je meer weten over de osteopatische principes? Kijk dan op de site van de nvo of het centrum waar tevens het opleidingsinstituut Sutherland is gevestigd. Tijdens een consult vertel ik je er graag meer over.