Overgangsklachten

Vanaf ca. 40 jaar kan je als vrouw de gevolgen van de daling van oestrogenen gaan waarnemen in de vorm van overgangsklachten. Denk hierbij aan “hersenverweking” (zoals ik het noem) of “breinblubber” (zoals Francine Oomen het noemt in haar boek Oomen stroomt over) om vergeetachtigheid, concentratieproblemen en niet meer goed kunnen nadenken mee samen te vatten, opvliegers, nachtzweten, prikkelbaarheid, slapeloosheid, onverklaarbare pijn in spieren of gewrichten. Het dalende oestrogeenniveau is van invloed op o.a. de aanmaak van collageen (het verbindende eiwit waardoor de huid soepel en stevig is, en kraakbeen veerkrachtig) en de vochtigheid en doorbloeding van de slijmvliezen. Het kan vervolgens nog wel 5 tot 15 jaar duren voordat de menopauze (het stoppen met menstrueren) is aangebroken.

De overgangsperiode bestaat uit enorme hormonale veranderingen en verloopt voor elke vrouw anders. De leeftijd waarop de eerste verschijnselen zich aandienen en de mate waarin overgangsklachten optreden variëren enorm. Het lichaam is in onbalans en moet zich aanpassen aan de nieuwe, langzaam veranderende fysiologie. Osteopathie kan een belangrijke ondersteuning bieden bij het vinden van een nieuw evenwicht.

Blaasproblemen en/of verzakking

In de loop van het leven gaat de elasticiteit uit de bekkenbodem, die de organen en dus ook de blaas ondersteunt, met mogelijk verzakking tot gevolg. Dit kan bij blaasproblemen de achterliggende oorzaak vormen. Een dergelijke verzakking hoeft echter niet zomaar geaccepteerd te worden.
Met name wanneer een vrouw in haar leven bevallen is, kan verzakking in het bekkenbodemgebied voorkomen. De organen in het kleine bekken (baarmoeder, blaas of darm) kunnen hierbij door de openingen naar beneden zakken wat diverse klachten kan geven. Naast een onaangenaam gevoel, soms pijn, of steeds terugkerende blaasontsteking, kan vooral incontinentie een onoverkomelijk probleem worden. En dan is de stap naar een chirurgische ingreep snel gezet in het reguliere circuit.

Wat te doen bij verzakking?

De chirurg kan een matje (‘mesh’ in het Engels) plaatsen. Deze matjes zijn echter niet onomstreden en kunnen zelf ook klachten tot gevolg hebben. Er zijn een aantal alternatieven die je eerst zou kunnen uitproberen:

  • Een osteopatische behandeling kan de tensie en tonus van de inhoud van de buik en de buikwand weer met elkaar in balans brengen. De kans op succes houdt wel verband met de mate waarin reeds verzakking heeft plaatsgevonden. Stel een behandeling daarom ook niet te lang uit. Kom bij voorkeur wanneer er nog (bijna) niets aan de hand is.
  • Alvorens tot een verzakkingsoperatie over te gaan (die overigens niet meteen uit het plaatsen van een matje hoeft te bestaan, laat je goed informeren!) is het verstandig eerst een ring uit te proberen (een pessarium). Die kan al veel steun geven.
  • Naast behandeling is training van belang, om weer controle over de bekkenbodemspieren te krijgen. Op het moment dat we zitten laten we alle spanning los in ons onderlichaam en de benen. We zitten echter tegenwoordig het grootste deel van de dag op een stoel en we ontlasten ons ook zittend. De hurkhouding is veel beter. Daarbij moet je actief de been- en bekkenspieren aanspannen om in evenwicht te blijven, je kan je dan niet veroorloven alles los te laten. Oefen dus de hurkhouding.

Tot slot is preventie van het grootste belang: geen zwaar werk rondom zwangerschap en geboorte. Oefen in deze periode weinig druk uit op het lichaam. Ga niet te snel na de bevalling aan het werk. En wanneer deze periode al achter je ligt: oefenen in hurken.

Geen velden gevonden.